Wie kent het niet? Na een rijkelijk feestmaal met de familie even de benen strekken om samen een wandeling te maken in het nabijgelegen bos. Zo’n boswandeling heeft om verschillende redenen een heilzame werking. Bewegen helpt de maaltijd te verteren en de natuur zorgt voor zuurstof na het lange binnen zitten. Wandelen vergt weinig inspanning. Iedereen, over generatiegrenzen heen, kan mee: van grootouders tot de jongste spruit. Het bos nodigt ons uit om zinvolle gesprekken te hebben. Hoe kort de wandeling ook, ze schept de ideale condities om bij te praten en inkijk te geven in elkaars leven. Met veel meer energie schuiven we ontspannen terug aan voor taart en koffie. Hier en daar worden conversaties nog verdergezet of wisselen mensen van plaats om dat ene gesprekje nog te doen waarvoor de wandeling net te kort was.
Covid-19 heeft de samenleving zowel thuis als op het werk, flink door elkaar geschud. Overal komen we onder druk te staan. Collectief moesten we ons werk heruitvinden en zorgen dat het coronaproof was. Telewerken is het nieuwe normaal: collega’s worden herleid tot 2 dimensies op een computerscherm. We missen fysieke nabijheid, onaangekondigd binnenlopen in elkanders bureau, informele babbels aan het koffieapparaat,… en dit geeft nieuwe uitdagingen aan het samenwerken. We zoeken naar manieren om ons weer verbonden te kunnen voelen met collega’s, maar ook met onze familie, vrienden, buren.
De coronacrisis brengt ons ook positieve neveneffecten zoals vertragen in beperkte kring en de kans om de heilzame werking van een nabijgelegen bos of een stukje groen te (her)ontdekken. Het lokale groen helpt ons om de batterijen weer op te laden.